در
رابطه با آقا أبو طالب (علیه السلام)، ابتدا من گلایه‌ای از خودی‌ها و
شیعیان و علماء و دانشمندان و شخصیت‌ها بکنم. چرا ما در دفاع از أبو طالب
(علیه السلام) کوتاه آمدیم؟ چرا ما حق مطلب را از این مرد بزرگواری که
تمام زندگیش را وقف دفاع از نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) کرد؟ اگر دفاع
او نبود، معلوم نبود نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) چه سرنوشتی خواهد
داشت؟ اگر دفاع أبو طالب (علیه السلام) نبود، معلوم نبود که قریش در همان
روزهای اول، چه برخورد خشنی با نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) داشتند؟ در
3 سال شعب أبو طالب، آن‌همه فداکاری و گذشت‌ها کرد. حتی برای این‌که مبادا
دشمن از بالای کوه، محل خواب پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را نشانه
قرار دهد و با تیر بزند، اولِ شب، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را
در جائی می‌خواباند و پاسی از شب که می‌گذشت، حضرت علی (علیه السلام) را
می‌آورد جای نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) و نبی مکرم (صلی الله علیه و
آله) را می‌برد در وسط جمعیت، که اگر دشمن قصد جان نبی مکرم (صلی الله
علیه و آله) را داشت، فرزندش علی، پیش مرگ و فدای او شود. این‌همه اشعار
در نبوت و شفاعت نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) دارد. چرا ما در حق این
مرد بزرگوار کوتاه آمدیم؟ فردای قیامت با أمیر المؤمنین (علیه السلام) چه
خواهیم گفت؟
چهارشنبه 89 مرداد 20 , ساعت 4:21 عصر
نوشته شده توسط حسین | نظرات دیگران [ نظر]
